donderdag 20 oktober 2022

Heen en weer naar Kediri

Vandaag staat een bezoek aan de stadsgemeente Kediri op het programma. Deze plaats ligt op 80 km vanaf Malang (waar we momenteel verblijven) en we gaan een locatie van de fraters bezoeken die daar in 1939 is geopend. Kediri is een stad met circa 250.000 inwoners en het ligt aan de voet van de vulkaan Wilis. Waarschijnlijk was hier in de 17e eeuw voor het laatst een uitbarsting, dus het zal wel veilig zijn. Of juist niet. De rit naar Kediri is prachtig. Vanuit het drukke Malang stijgen we de bergen in en is er prachtige natuur met heel veel groen. Rijstvelden, suikervelden en ook heel veel groenten. De rit van 80 km kost wel 2 uur reistijd.

Rond 9.30 uur komen we aan de op de locatie van de fraters in Kediri. Hier is een fraterhuis (leefgemeenschap), een basisschool en een middelbare school. Zoals overal worden we ook hier allerhartelijkst ontvangen en starten we met koffie en een taartje. De cafeïne doet met goed en ook het taartje is lekker. Overal waar we komen zijn veel te veel taartjes. Ze willen blijkbaar zeker stellen dat er voor iedereen genoeg is. Maar 3 of 4 taartjes per persoon is echt teveel voor ons. Of is ons bezoek een legitieme reden om fors in te kopen en daarna nog een tijdje te genieten van al het lekkers dat overblijft?

De rondleiding op de scholen is erg leuk. Vooral de kinderen vinden onze komst erg leuk en willen samen met ons op de foto. Ook willen ze ons allemaal (ondanks Covid) een hand geven. We lijken wel een koninklijk gezelschap! In de klas leren we dat er geen privacy is. 

Op de wand hangt de lijst van alle leerlingen die in de klas zitten, de namen, leeftijden, identiteit, de prestaties etc. Gewoon zichtbaar voor iedereen die binnenkomt. Ook de lerarenkamer heeft iets gelijksoortigs. Wie werkt er, in welke functie en alleen het loon is niet openbaar zichtbaar. Ook alle regels voor ouders, kinderen en personeel zijn opgehangen. Wat mij aanspreekt is dat de missie/visie overal hangt. En daarmee doorleeft is. En in de schoolregels is de eerste regel voor de docent om vanuit zijn eigen identiteit te leven en het voorbeeld te geven. Mooi dat deze prestatieeis als eerste genoemd is. 

Het toilet is een mooie belevenis. Dit keer geen stortbak en toch wel een watercloset. Gewoon op spierkracht met een mandi. Onderstaand filmpje maakt duidelijk wat ik bedoel. 

Na de uitgebreide lunch is het tijd om verder te gaan. Op de terugweg rijden we een iets andere route, waardoor we het graf van Soekarno in Blitar kunnen bezoeken. Een goed uitstapje onderweg naar de stichter van het onafhankelijke Indonesië . Een echte visionair die ook een verhaal (filosofische grondslag) voor Indonesië  heeft gemaakt. Het is de Pancasila en er zijn 5 grondbeginselen. Mooi gedachten, goed en zeer geschikt om een natie op te bouwen. 

Op het laatste stuk naar onze verblijfslocatie in Malang eindigen we ergens in de goot. Een grote plas water bleek dieper dan verwacht en de voorband raakte lek. Met wat plaatselijke hulp en inzet van het reservewiel konden we weer rijden. Een rit van bijna 5 uur over waarschijnlijk 100 km, dus de tocht naar huis was toch wat langer dan verwacht. Precies op tijd voor het avondeten kwamen we terug. Gelukkig was het nog niet koud geworden.  

1 opmerking:

Aart zei

Hoi Jan, wat een mooie verhalen en belevenissen. Een aantal dingen zijn erg herkenbaar.
Dat er zoveel taart is, heeft slechts één reden... naast de ongelofelijke hospitality wil men dat iedereen genoeg heeft, dus koopt men groot in. Én ze blijven het aanbieden om er zeker van te zijn dat je er genoeg van neemt (en krijgt ... haha). Als je langer woont in deze gebieden dan merk je wat gastvrijheid is. Een wijze raad is, om na een paar happen, het erbij te laten ;-)
Het zal nu wel regenseizoen zijn, net als waar ik nu woon. Dat betekent veel water overlast op gebaande wegen of extreme overlast op minder begaanbare wegen. De kracht van het water spoelt soms delen van de straat weg. De gaten kunnen dan diep zijn.
Grappig en herkenbaar filmpje van het doorspoelen van het toilet. Als je blijft eten, dan zal je het ook een keer moeten kwijtraken...het tapwater dat gebruikt wordt om door te spoelen, is niet standaard aanwezig dus wordt er een grote voorraad aangelegd zodat er geen tekort is om door te spoelen.
Geniet van je missie en de mooie dingen die je meemaakt. God zij met je, waar je ook gaat.