Vandaag wordt het een bijzondere dag. Om 10.00 uur is de inwijding van een nieuw internaat in Surabaya. Een internaat voor kinderen die een middelbare schoolopleiding volgen op een school die geëxploiteerd wordt door de fraters, oftewel de Congregatie van de fraters van Onze Lieve Vrouw van het Heilig Hart (Fraters van Utrecht). En wij zijn als bijzondere gasten zeer welkom. Het belooft een mooie en tegelijk intensieve dag te worden.
En vandaag wordt ook goed zichtbaar dat de fratergemeenschap in Indonesië een actieve gemeenschap is met ook regelmatig nieuwe instroom.
De dag begint vroeg. Rond 4.00 uur komt een stem de kamer binnen. Het blijkt van de luidspreker te komen van de lokale moskee. Ik begrijp later dat het de oproep tot gebed is. Ik laat het maar langs me heengaan, draai me om en slaap nog een eindje door. Want pas om 5.45 uur is het mijn tijd om op te staan. Om 6.15 uur word ik verwacht bij het ontbijt en om 7.00 uur vertrekken we. We moeten terug naar Surabaya waar het nieuwe internaat is. Een prachtige tocht door rijstvelden, suikerrietvelden, bananenplantages en vooral veel groen. Ook gaat de autorit door Malang en Surabaya. Dit is stedelijk gebied en dus is het er druk, veel verkeer en vooral lange rijen in het verkeer. Ook op zaterdagochtend en ook op zaterdagmiddag. Waarschijnlijk altijd!
Na 2 uur reizen komen we aan in Surabaya. Het blijkt een grote locatie van de fraters te zijn. Er is een verblijfsgebied waar fraters wonen, er zijn onderwijsruimtes en er is een internaat. En er zijn veel fraters. De fratergemeenschap in Surabaya is een hele levende gemeenschap en we worden hartelijk begroet. Uiteraard zijn er voor frater Leo en frater Wilfred tal van bekenden, de ontmoeting na een periode met COVID is goed. Eindelijk is er weer ruimte voor gewone ontmoetingen en ook feestjes zoals een opening. Voor mij is het wel opvallend dat er nog veel mondkapjes gebruikt worden. Het blijkt dat het Russische vaccin wordt gebruikt en veel mensen vertrouwen deze niet. Mogelijk is de vaccinatiegraad laag?
De inwijding is een heel ritueel met een hele kerkdienst (mis). Er zijn enkele geestelijken van lokale gemeenschappen gevraagd dit te verzorgen (fraters zijn namelijk geen priesters) en er is een liturgie voor de inwijding. Er is een jeugdkoortje en ook de eucharistie wordt als een belangrijk moment samen gevierd. Het inwijdingsritueel bestaat uit het sprenkelen van wijwater in de diverse bouwlagen van het gebouw. Er volgt een handtekening op een plakkaat en met het uitrollen van een doek wordt de opening bezegeld. Ook krijgen wij als bijzondere gasten nog een mooie sjaal aan het einde van de dienst. We worden gezien als een soort VIP's.
Bovenstaand de opname van de hele inzegening. Bij 1.22.50 krijg ik een speciale groet en behandeling. En mocht je de hele dienst willen volgen dan adviseur ik je automatisch vertalen met ondertiteling aan te zetten. Dan is de sessie redelijk goed te volgen.
Na afloop is er een gezamelijke en zeer goed verzorgde maaltijd. Heerlijk eten en veel keus. Er zijn heel veel verschillende gasten en wat mij vooral opvalt is de gezelligheid en de sfeer. Anders dan in Nederland zijn hier in Indonesië jonge fraters en ook de zusters van Amersfoort zijn vertegenwoordigd. Er zijn jonge mensen van het koortje en er is positieve energie. Dit merk en voel je aan alles. Er is muziek, er wordt gedanst en gelachen. Prachtig.
Ook het nieuwe gebouw is prachtig. Hoewel het nog niet helemaal af is (de lift mist nog) is wel zichtbaar dat het een mooi internaat is en wordt. Een mooie plek voor jongeren om samen te leven en onderwijs te krijgen. Ik begrijp dat er zowel een primary school als een middelbare school is. Het internaat is uiteraard alleen voor de oudere jeugd. Alleen al op de basisschool zitten ruim 350 kinderen. De fraters leveren hiermee een belangrijke bijdrage aan het onderwijs van de jeugd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten