Een zondagse beschouwing

Het licht komt mijn kamer binnen en ik heb heerlijk geslapen. Deze reis voor het eerst met de luxe van lakens, een goed matras, een airco en geen moskee in de buurt. Met deze ingrediënten kan ik goed slapen. Een Indonesisch ontbijtbuffet staat klaar in het restaurant. Oftewel rijst of nasi? Vlees of vis? Hoewel ook een tosti tot de mogelijkheden behoort. Mits je van zoetigheid houdt. 

Het is zondag en we hebben afgesproken om naar de tweede dienst te gaan. Uitslapen dus. De kerkdienst begint om 8.00 uur (de eerste om 6.00 uur), Het is dus net wat je gewend bent. Het is lekker vol in de dienst en zelfs de weg voor de kerk is afgezet voor de bezoekers. We zijn de enige blanken in de dienst en de voertaal is Indonesisch. Dus, waarschijnlijk een prima dienst maar van de boodschap heb ik niet zoveel begrepen. Het kinderkoor klonk mooi en de eucharistieviering is waarschijnlijk standaard en dus best wel te begrijpen. De collectezak is een houten box met een klein gleufje en een deksel. Om het papiergeld naar binnen te wurmen kun je het beste de deksel even liften omdat dan het geld het makkelijkst naar binnen kan.

Na de kerkdienst nog even wat drinken met een eitje en daarna een rondleiding van het complex van de fraters in Maumere (hoofdstad Flores). Er is een grote middelbare school en er wordt op verschillende niveaus lesgegeven. Het onderwijssysteem in Indonesië wordt op bijgaande website verder uitgelegd. De school die we bezoeken heeft bijna 1.500 leerlingen en ziet er succesvol uit. Het lijkt een van  betere locaties van de fraters. Uiteraard gaat het wat anders dan bij ons. De digitalisering van het onderwijs is veel minder dan bij ons. Iedere leerkracht heeft in de docentenkamer een eigen bureau, liefst met veel boeken en papieren. Dan doe je het goed. Een flexbibele werkplek met zoveel mogelijk digitaal werken is hier niet aan de orde. En ondertussen is er bij de klaslokalen een apparaatje om een vingerprint te nemen. Daarmee kan de aanwezigheid van de leerlingen worden gecontroleerd en verwerkt. Best hip toch? Nu nog rechstreeks aansluiten op Magister?

Ook bezoeken we het postulaat (meerjarige opleiding tot frater). We ontmoeten de studenten en er volgt een wederzijdse kennismaking. Hoewel in het middelbaar onderwijs 3 uur per week Engels op het programma staat blijkt het niet mogelijk om deze taal met elkaar te spreken. Omdat de docenten Engels vaak de taal ook nauwelijks spreekvaardig zijn, is het actieve gebruik van het Engels slecht ontwikkeld. Via wat tolken van Wilfried komen we toch meer te weten over de aspirant fraters. Het blijken jongelui van circa 20 - 25 jaar die vooral graag met jongeren willen werken. Ze geven aan dat hierin de reden ligt om zich te willen aansluiten. Veel aspiranten willen docent worden. Ook zijn er drijfveren om in een groep met jongeren te willen wonen/leven. Een enkele ziet uit naar het dragen van de bedrijfskleren (hoewel dat nauwelijks meer gedaan wordt). 

We beëindigen ons bezoek aan het postulaat met een gezamenlijke maaltijd. Hoewel de plaatstoewijziging voor mij wat ongebruikelijk is. We zitten min of meer op het toneel te eten en de jongelui op de tribunie. Maar als iedereen daar gelukkig mee is vind ik het ook best. 

De zondagmiddagwandeling gaat naar zee. Het is een korte wandeling van 5 minuten en we zien wat (hobby)vissers. Leuk om te zien. Ook blijken er nog veel beschadigingen te zijn van een tsunami van jaren geleden. Nog steeds niet allemaal hersteld! Ondertussen is het rond 14.00 uur wel erg warm om te wandelen, dus snel maar even het zwembad in het hotel proberen. Dat werkt prima, heerlijke afkoeling. En straks de zondagmiddagborrel en daarmee is deze weblog ook weer af. 

Vind je het leuk om via deze weblog met mij op reis te zijn? Ik zie uit naar je appje/email o.i.d. zodat ik weet dat je meeleest? Is het leuk of wil je mogelijk iets specifieks weten? Laat het me weten. Ik zie uit naar je reactie.